درجلسه 97/07/18  که باحضور جناب آقای دکتر ارجمندی وهمکاران ایشان درجمع گروههای آموزشی استان تشکیل شد بر اجرایی شدن سند تحول بنیادین  در سال تحصیلی 98-97 درراستای 6 رویکرد تاکید گردید:

1 - رویکرد فرهنگی - تربیتی  ( اهمیت بیان مسایل تربیتی به دانش آموزان توسط دبیر درکنار مسایل آموزشی )

2 - رویکرد شادی ونشاط در کلاس  ( لذت یادگیری دانش آموزان درمدارس )

3 - رویکرد عدالت آموزشی  ( توجه ویژه به مناطق محروم )

4 - رویکرد هویت بخشی   (برگزاری همایش برای دانش آموزان در راستای مفاهیم وباورهای ارزشی )

5 - رویکرد مشارکت پذیری   (گروههای آموزشی نمادمشارکت برای حل دغدغه مشکلات آموزشی)

6 - رویکرد طرح تعالی مدارس  ( یکی ازمصادیق طرح تعالی مدارس تدوین برنامه سالانه  توسط دبیران )

اهل سنت، با استناد به اینکه پیامبر فردی معصوم می‌باشد و از باطن افراد مطلع است، بر این باورند که اگر سه خلیفه اول مسلمین افرادی بودند که بعدا خلافت را غصب می‌کردند، پیامبر آنها را از جانب خود طرد می‌کرد، پاسخ شما به این مورد چیست؟

پیدایش چنین سؤال و منطقی در ذهن، هیچ اختصاصی به اهل سنت ندارد، ممکن است برای یک شیعه، یا حتی کسی که اصلاً مسلمان نیست و در حال تحقیق می‌باشد، همین سؤال پیش آید. بنابراین، برای رسیدن به پاسخ صحیح، باید بدون قید «یک سنّی – یک شیعه – یک .»، موضوع را مورد مطالعه قرار داد و دید که "عقل و نقل" چه حکمی صادر می‌کنند؟! اگر دقت کنید، معمولاً علما و بزرگان اهل سنت، چنین حرف‌هایی نمی‌زنند، بلکه عوام یا کسانی که نه شیعه هستند و نه سنّی، به بهانه‌ی دفاع چنین چیزهایی می‌گویند!

منطق مشرکان:

اساس این منطق که او علم داشت و اگر خلاف بود، کنار می‌گذاشت و یا .، غلط است. بله، پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، معصوم هستند؛ اما می‌دانیم که خداوند متعال، خالق، مالک، رب، عالم بالغیب و شهادة و آگاه به تمامی اسرار سینه‌هاست، «إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ». آیا او چون می‌داند، بندگان نافرمانش را قبل از ارتکاب مجازات می‌کند؟!

منطق مشرکان و بت‌پرستان همین بود! خدا را گاه "الله" و گاه "رحمان" می‌نامیدند و می‌گفتند: این خدای رحمان، علیم و بصیر است و در ضمن قادر و عذاب کننده نیز هست؛ پس حال که هم ناظر و علیم به شرک و بت‌پرستی ما هست و هم درجا ما را عذاب نمی‌کند، معلوم می‌شود که این کار ما از نظر او، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه مقبول و مرضی نیز هست!

آیا بر پایه وحی الهی به پیامبران و یا احادیث امامان معصوم، مشخص می‌باشد که اولین مخلوق در عالم اجسام چه بوده است؟ و آیا اینکه در دین یهود گفته می‌شود که آب اولین آفریده است، بر پایه وحی به حضرت موسی بوده (ع) یا اینکه غیر معصومین آن را بافته‌اند؟

اولین آفریده، با اولین پدیده (خلقت) در عالَم اجسام متفاوت است.

خداوند متعال اولین برتری حضرت آدم علیه السلام را که پدر و سرسلسله‌ی این نوع از انسان (بشر) می‌باشد، تعلیم او به تمامی علوم برشمرده است، علومی که ملائک نیز داده نشده بود.

« وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ » (البقره، 31 و 32)

ترجمه: و [خدا] همه [معانى] نام‌ها را به آدم آموخت‏ سپس آنها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود اگر راست مى‏ گوييد از اسامى اينها به من خبر دهيد * گفتند: منزهى تو؛ ما را جز آنچه [خود] به ما آموخته‌اى هيچ دانشى نيست؛ تويى داناى حكيم.

*- اسم یعنی نشانه و "علم اسماء"، یعنی علم به تمامی نشانه‌ها، و البته هر چه خلق شده، نشانه‌ی (آیه‌ی) یا اسم، خالق می‌باشد. بنابراین تمامی عالم خلقت به ایشان تعلیم داده شده و بالبتع به سایر رسولان علیهم السلام نیز تعلیم شده است؛ پس اختصاص به حضرت موسی علیه السلام ندارد تا یهودیان آن را در انحصار خود بدانند!

دلیل اینکه خداوند به همه‌ی پیامبران فرمود: «به پیروان خود بگویید: من از شما مزد رسالت نمی‌خواهم چیست»؟

آیات الهی که به آن "کلام الله" اطلاق می‌گردد، همه از مصدر "علم و حکمتِ مدبر الامور" صادر شده‌اند، بنابراین از هر زاویه و سطحی که به آنها توجه شود، انوار گوناگونی از حکمت در آنها تجلی دارد. پس، کسی نمی‌تواند بگوید که حکمتش فقط این است.

اکنون در این مختصر، مقوله‌ی «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا – بگو من بابت این دعوت از شما اجری نمی‌خواهم» را از چند منظر و البته به صورت اجمال، مورد توجه قرار می‌دهیم:

الف – آدمی برای اجر (مزد) کار می‌کند:

آدمی از یک سو "عاقل" است، و از سویی دیگر "فقیر" و نیازمند و از سویی دیگر  "عاشق کمال".

از این‌رو، هر چه را بپذیرد، هر چه را نپذیرد، هر کاری که انجام دهد و هر رویکردش، حتماً هدفدار است؛ یعنی از آن فایده‌ای می‌طلبد، نتیجه‌ای مطلوبی انتظار دارد که به آن "اجر = مزد = پاداش" اطلاق می‌گردد.

در این قاعده‌ی کلی، هیچ فرقی ندارد که اسلام را بپذیرد، یا تسلیم طواغیت شود – کار او عبادت و بندگی خدا باشد – یا دشمنی با او – هدفی در آخرت [بهشت] را در نظر داشته باشد، یا هدفی در دنیا مانند تحصیل، کسب، ازدواج و .؛ در هر حال، در پی فایده و کمال می‌باشد.

چرا در آیه ۳۳ سوره مائده گفته کسانی که به جنگ با پیامبر و اسلام میان رو، دست و پای اونها رو بر خلاف جهت قطع کنید؟

آیا باید می‌فرمود: بسیار خوشحال باشید که به شما حمله‌ور شده‌اند، دست و پایشان را ببوسید و قدردانی نمایید؟!

در آیه‌ی بعد، یک "الّا" (استثنا) نیز بیان شده که ایجاب می‌کند این دو آیه با هم مورد مطالعه و بحث قرار گیرد:

« إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ » (المائدة، 33)

ترجمه: سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى‌جنگند و در زمين به فساد مى‌كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند. اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت.

« إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ » (المائدة، 34)

ترجمه: مگر آن افرادى كه قبل از دستگير شدنشان به دست شما به سوى خدا بر گشته باشند، و بدانيد كه خدا آمرزگار و رحيم است.

آیا از آیه ۴۲ سوره سبأ، می‌توان نتیجه گرفت که جهنمیان کسانی هستند که اعتقاد به جهان آخرت نداشته‌اند، و غیر از این مکذبین، مابقی گنهکاران امکان نجات از ابدیت عذاب را خواهند داشت؟

متن و ترجمه آیه‌ی مبارکه، به شرح زیر می‌باشد:

«فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ» (سبأ، 42)

ترجمه: (آری) امروز هیچ یک از شما نسبت به دیگری مالکِ سود و زیانی نیست! و به ظالمان می‌گوییم: «بچشید عذاب آتشی را که تکذیب می‌کردید!»

اگر همین یک آیه در مورد خلود کنندگان آمده باشد، می‌شود نتیجه‌گیری انحصاری نمود، ولی آیا دیگر هم هستند.

مقصود از حدیث «خداوند دو شمشیر با هم بر این امت ننهد؛ شمشیری از خودشان و شمشیری از دشمن» چه می‌باشد؟

متن حدیث به شرح زیر است»

«لَن يَجمَعَ اللَّه تعالى عَلى هذِه الاُمّة سَيفَين: سَيفَاً مِنها وَ سَيفَاً مِن عَدُوّها » (نهج الفصاحة، 2290)

نکته‌ای در ترجمه:

اگر چه در بیشتر ترجمه‌ها آمده است «خداوند دو شمشیر با هم بر این امت ننهد»، ولی مشهود است « يَجمَعَ » به معنای جمع کردن است، نه نهادن (یَجعَل)؛ پس ترجمه این حدیث منسوب به پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله می‌شود که «خداوند بر این امّت دو شمشیر را جمع نمی‌کند، شمشیری از خودشان و شمشیری از دشمن».

صحابه به کسانی گفته می‌شود که پیامبر را دیده‌اند! ما در دعاها، برای صحابه نیز درود و سلام می‌فرستیم؛ مگر می‌شود برای امثال ابوسفیان و معاویه صلوات فرستاد.

در این پرسش دو محور وجود دارد، تحت عناوین "صلوات و نیز صحابه"؛ و متأسفانه باید اذعان نمود که معرفت و توجه عموم ما نسبت به هر دو مقوله، بسیار ضعیف یا کم می‌باشد.

الف - صلوات:

صلوات به معنای درود و سلام است، اما مفاهیم و حقایق بسیاری را در بر دارد. در قرآن کریم تصریح شده که خداوند متعال و ملائکه، به پیامبر اکرم صلوات می‌فرستند [إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ]، سپس به تمام مؤمنان امر می‌فرماید که شما نیز "صلوات" بفرستید و کاملاً تسلیم او گردید [يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا / الأحزاب، 56].

جمعه 4 آبان ماه برنامه همایش سرگروههای استان با حضورسرگروههای مناطق درمحل دبیرستان شهیدمرشد برگزار گردید.برنامه همایش بااجرای 3 کارگاه برگزارشد.

- کارگاه آموزشی  :  بیان وتوضیح موارد اجرایی فرم عملیاتی سال تحصیلی 97و

- کارگاه توسعه  : معرفی دبیرخانه توسعه استان زنجان بااهداف افزایش دانش معلمان و

- کارگاه آموزشی : نقدوبررسی کتاب سال دوازدهم وپاسخ به سوالات و.